Επί Ξυρού Ακμής

Άρθρο του
Φωτάκη Βασίλη

Ενώ η κοινωνία και η αγορά στενάζει, οδεύουμε προς ψήφιση του «τρίτου μνημονίου». Ενός μνημονίου, που από τη μία αν δεν ψηφισθεί θα μείνει η χώρα χωρίς χρηματοδότηση με ό,τι συνεπάγεται αυτό, από την άλλη όμως η ψήφισή του επιτείνει την ασφυξία που βιώνει ο Ελληνικός λαός.

Για άλλη μια φορά δηλαδή, καταφεύγουμε στο σύγχρονης έμπνευσης ακολουθούμενο όρο άσκησης εξουσίας : την διλημματική πολιτική ως Δαμόκλειος Σπάθη.

Το τι έφταιξε και ποιοί έφταιξαν, αποτελούν πολυγραφότατα ερωτηματικά πολλών, και σκοπός δεν είναι η αναφορά και μόνο κάποιων απλών διαπιστώσεων. Χωρίς λοιπόν να κομίζω γλαύκας εις Αθήνας, θα παραθέσω συνοπτικά στοιχεία δεικτών της Ελληνικής οικονομίας, όπως διαμορφώθηκαν από το 2008, χρονιά που εισήλθε η οικονομία σε ύφεση.

Το 2013 λοιπόν η χώρα θα βρίσκεται για έκτο χρόνο σε ποσοστό ύφεσης 4,5 % ενώ και το 2014 θα συνεχιστεί η υφεσιακή πορεία της και ενώ έχει ήδη απολέσει σε απόλυτους αριθμούς περίπου 47 δις του ΑΕΠ της.
Έως εδώ, οι μελέτες των «ειδικών» δείχνουν ότι από το 2015 θα αρχίσει η σταδιακή ανάκτηση ρυθμών ανάπτυξης. Η ανεργία παράλληλα εκτιμάται σε ποσοστό 22,8 % ώστε να αρχίσει σταδιακά η αποκλιμάκωση τα επόμενα χρόνια.
Ενώ για πρώτη φορά, ύστερα από 45 χρόνια παρατηρείται η οικονομία να βρίσκεται σε οριακό αποπληθωρισμό.

Η δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να προχωρά και ήδη δείκτες της οικονομίας να έχουν βελτιωθεί, παρόλο αυτά το δημόσιο χρέος εξακολουθεί να αποτελεί το μεγάλο βραχνά αυτής, την αχίλλειο πτέρνα. Μέχρι το 2016 αναμένεται να φθάσει στο δυσθεώρητο ύψος του 189% του ΑΕΠ.

Στο νέο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής 2013-2016 που κατατέθηκε προς ψήφιση στη βουλή και δοκιμάζει τη συνοχή και αντοχή της κυβέρνησης αλλά και της κοινωνίας ,τα μέτρα φτάνουν τα 18,9 δις ευρώ. Στόχος ,η μείωση του ελλείμματος από 7% φέτος, στο 3,2% του ΑΕΠ το 2016. Ο δε νέος προϋπολογισμός περιέχει δυσβάσταχτα μέτρα για συνταξιούχους, μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες, ιδιοκτήτες ακινήτων και επιχειρήσεις ύψους 10,9 δις.

Η πρωτοφανής αυτή δημοσιονομική προσαρμογή που επιχειρείται, παρόλο τις θυσίες που θα προηγηθούν, θα καταγράφει το 2016 χρέος, που θα έχει φθάσει στα επίπεδα του 189% του ΑΕΠ όπως προανέφερα ή στα 363,4 δις. Αν δεν ληφθούν δε αυτά τα μέτρα, θα φθάσουμε στο τρομακτικό ποσοστό δημόσιου χρέους 220,4% του ΑΕΠ ή 411,9 δις.

Τα νούμερα όπως διαπιστώνεται, είναι εφιαλτικά, και ο Ελληνικός λαός βλέπει συνέχεια να μπαίνει στην κλίνη του Προκρούστη, ενώ τα στοιχεία που παρέθεσα και περιλαμβάνονται στο «τρίτο μνημόνιο» ως το κουτί της Πανδώρας.

Φυσικά, λείπει παντελώς το συστατικό που θα οδηγήσει την οικονομία να ανακάμψει από την ύφεση και που θα αποδειχτεί το κέρας της Αμάλθειας. Αυτό δεν είναι άλλο από τις επενδύσεις και το ζητούμενο της ανάπτυξης καθώς και το πώς θα υπάρξει αυτή.
Τα στοιχεία επίσης δείχνουν ότι δύσκολα τα μέτρα θα επιτρέψουν το 2020 το χρέος να είναι στο 120% του ΑΕΠ, ώστε να καθίσταται βιώσιμο.

Άρα, η ανάγκη μιας νέας αναδιάρθρωσης του χρέους φαντάζει επιτακτική. Η επαναγορά χρέους και η μείωση των επιτοκίων είναι μια λύση. Θα πρότεινα δε παράλληλα και εφόσον λείπει από το κατατεθέν Μεσοπρόθεσμο να συνδεθεί η ανάπτυξη με την εξόφληση του χρέους.
Μέχρι να αποδώσει δηλαδή το πρόγραμμα και να υπάρξει η πολυπόθητη ανάπτυξη να παγώσει κάθε καταβολή πληρωμής υποχρεώσεων της χώρας προς τρίτους, ώστε να είναι δίκαιο και για τους δανειστές μας και έτσι να μην καταστούμε Κράτος μπαταχτσήδων αλλά και για τον Λαό, που καλείται να υποφέρει τα πάνδεινα, ειδικά το 2013 με τον εμπροσθοβαρή προϋπολογισμό που κατατέθηκε και καλείται τα 8,99 δις αυτού να προέλθουν από περικοπές δαπανών σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και την υγεία.

Αποτέλεσμα αυτού, η απρόσκοπτη από την μία χρηματοδότηση της χώρας και από την άλλη η χώρα να καταφέρει να επανέλθει δια της αναπτυξιακής οδού στις αγορές με αύξηση του εγχώριου εθνικού της προϊόντος, διορθώνοντας στρεβλώσεις χρόνων αλλά και λανθασμένων νοοτροπιών.

Φωτάκης Βασίλης

Πώς διέγραψε το χρέος της Ελλάδας ο Μεταξάς και δικαιώθηκε από το Διεθνές δικαστήριο. Σε αυτή την απόφαση στηρίχθηκε και σώθηκε και η Αργεντινή… αλλά όχι εμείς.

Για όσους δεν το γνωρίζουν το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας και στην συνέχεια πρωτοστάτησε στην επιβολήδικτατορικού καθεστώτος του οποίου ήταν επικεφαλής. Διαβάστε πως έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες πάνω από τους δανειστές και τις τράπεζες…

Η ιστορία έχει ως εξής:

το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μετάξα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με την βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique». Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές δικαστήριο, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε οτι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του λαού και της χώρας. Στο υπόμνημά της η ελληνική κυβέρνηση ανέφερε: «Ἡ Κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος, ἀνήσυχη γιὰ τὰ ζωτικὰ συμφέροντα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ γιὰ τὴ διοίκηση, τὴν οἰκονομικὴ ζωή, τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας καὶ τὴν ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ ἀσφάλεια τῆς χώρας, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ προβεῖ σὲ ἄλλη ἐπιλογή. Ὅποια κυβέρνηση κι ἂν ἦταν στὴν θέση της, θὰ ἔκανε τὸ ἴδιο».(Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σέλ.25).
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης το 1938 που τόνισε τα αυτονόητα:  «Ἐνίοτε, μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μία ἔκτακτη κατάσταση, ἡ ὁποία κάνει ἀδύνατο γιὰ τὶς Κυβερνήσεις νὰ ἐκπληρώσουν τὶς…
ὑποχρεώσεις τους πρὸς τοὺς δανειστὲς καὶ πρὸς τὸν Λαό τους. Οἱ πόροι τῆς χώρας εἶναι ἀνεπαρκεῖς γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν καὶ τὶς δύο ὑποχρεώσεις ταυτόχρονα. Εἶναι ἀδύνατον νὰ πληρώσει μία Κυβέρνηση τὸ χρέος καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ παρασχεθεῖ στὸν λαὸ ἡ κατάλληλη διοίκηση καὶ οἱ ἐγγυημένες συνθῆκες γιὰ τὴν ἠθική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη. Πρέπει νὰ ἐπιλέξει ἀνάμεσα στὰ δύο. Καὶ φυσικά, τὸ καθῆκον τοῦ Κράτους νὰ ἐξασφαλίσει τὴν εὔρυθμη λειτουργία τῶν βασικῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν, ὑπερτερεῖ ἔναντί της πληρωμῆς τῶν χρεῶν της. Ἀπὸ κανένα κράτος δὲν ἀπαιτεῖται νὰ ἐκπληρώσει, μερικὰ ἢ ὁλικά, τὶς χρηματικές του ὑποχρεώσεις, ἂν αὐτὸ θέτει σὲ κίνδυνο τὴν λειτουργία τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν του κι’ ἔχει σὰν ἀποτέλεσμα τὴν ἀποδιοργάνωση τῆς διοίκησης τῆς χώρας. Στὴν περίπτωση ποὺ ἡ ἀποπληρωμὴ τῶν χρεῶν θέτει σὲ κίνδυνο τὴν οἰκονομικὴ ζωὴ καὶ τὴ διοίκηση, ἡ Κυβέρνηση εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ διακόψει ἢ καὶ νὰ μειώσει τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ χρέους»
Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές Δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο στο οποίο μάλιστα στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο πρόεδρός της Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρας του αντί να την υποδουλώσει στο Δ.Ν.Τ .

Χωρίς σχόλια… ο νοών νοήτω.

ΠΗΓΗ:

http://www.asterato.com/9970?fb_action_ids=3860178338229&fb_action_types=og.likes&fb_source=aggregation&fb_aggregation_id=288381481237582

Διαβάστε κι αυτά, είναι σχετικά:
Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι:  

Πώς διέγραψε το χρέος της Ελλάδας ο Μεταξάς και δικαιώθηκε από το Διεθνές δικαστήριο. από Θάρρος Τόλμη Αλήθεια, Τρίτη, 6 Νοεμβρίου 2012 στις 7:39 μ.μ

Προβάλλετε ή σχολιάστε την ανάρτηση

Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.

Ζητώ την κατανόηση σας!!!  Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.

Christos A. Katsaros-Χρήστος Α. Κατσαρός(Chris Sintiki)